υφαλοβριθής

-ές, Ν

(για θαλάσσια περιοχή) γεμάτος υφάλους.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ύφαλος + -βριθής (< βρίθω «είμαι γεμάτος»), πρβλ. κοσμο-βριθής].